Pembangunan untuk semua kaum?

Dalam kepesatan pembangunan fizikal di bandar utama Malaysia, kita masih sukar melihat ruang kedai atau bangunan yang dimiliki oleh orang Melayu dan bumiputera lain. Selalunya sejarah dipersalahkan atau menyalahkan penjajah mengagihkan pembangunan mengikut kaum. Setelah 52 tahun merdeka, adakah patut penjajah masih dipersalahkan? Pihak mana yang berkuasa?
Orang Melayu dan bumiputera masih dipersalahkan kerana mengharapkan subsidi daripada kerajaan. Ambil contoh mudah, nak jual pisang goreng di tepi jalan tanpa modal RM1000.00 , mereka tak dapat berniaga. Apatah lagi nak menyewa ruang perniagaan di kompleks besar.
Sebenarnya, untuk mencapai keseimbangan antara kaum, yang masih tahap rendah pencapaiannya perlu dibantu. Subsidi bukan sahaja kewangan tetapi termasuk khidmat nasihat, bimbingan dan kepakaran. Syarikat asing mendapat subsidi kerajaan melalui pengurangan cukai dan insentif yang diberikan pada setiap kali pembentangan bajet.
Dari segi kegigihan, bumiputera harus mencontohi usaha kaum lain terutama kaum Cina dalam perniagaan. Tak salah meniru usaha mereka asalkan tak melanggar undang-undang.
Syarikat GLC dan korporat yang berjaya perlu membantu orang yang mampu berniaga bukan setakat jual kerepek atau makjun saja. Begitu juga wang baitulmal, hasil kutipan zakat perlu digunakan untuk membantu mereka yang ingin berniaga. Apalah erti pembangunan fizikal sesebuah bandar jika orang Melayu hanya jadi penonton bangunan kompleks, jadi pembeli, jadi pengguna atau melepak dengan seronok.